Nützt nix, to frogn: Wie fangs den an?
Keinein ni losleggt, ward nie vunne Kaimur komn.
De neigst Frog ward ween, wo Du hin wiss. Wo wi'ck hin?
Ick kann Di seggn, wu ick bün. Ick sitt hier an runden
Disch in Möllorp in't Johr Tweinegenteihn. Afleggt
in Gedanken dorbi inne platte Sprook to finnen,
un ein Drepen mit Klaus Groth to hemm.
Dat eerst is noch eenfach, wie finds't in ne platte Sprook?
Du treckst de hoge Kleedage ut un dat
platte Tüch an. Mien Voter sä, Platt is schnacken,
as de Snabel wussen is. Mien Mudder kunn dat oock,
wieldat se ut Pommern keem, se jung jern in'n jrünen Jorrn.
As ich nu affleggt bün, rut ut dat hoge Kleid
wesselt in't Platttüch, rünner vun groten Kohn,
rin in't lütte Boot, ümkieken, wo ick bün,
wo kom ick denn mol wieder wo ik hin wull.
Paddel inne Hand nehm', in dat Woter duken un to mi trecken. Dat Woter
is gewaltig, dat Boot bewegt sick langsam, dat Plätschern
vun de Paddel beruhigt den Kopp. Klamüstern öber
de nieesten Aktienkursen un den Gang vun de dorsten
Wirschaftstolen kummt sachts to Rauh. De Staus
vun mehr as drei Kilometers Längen speel all
kein Rull mehr, wo de Bayerns geigen de Schalkers speelt hebbt,
verlüsst sein Bedüden, jüst as wat de Hergott an Sünndach meinen de.
Wo wi nu tofreden dör dat Woter schweft, kummt uns ein grot Lengen.
Kunn dat nie jewenli jümmers so ween. Fri vun Hektik.
Den Aten spörrn, de Bost, de wiet op geiht.
Den Druck vun de Paddelns inne Schullern.
Könt wi ni eenfach trüch, den Alldach afpellen?
Trüch inne Tied as de Grote Kloos bi sein Öllern
in de Möhl stunn un de Rööd klackern hör.
Dreven vun Sünn, Wind, Maand un de Johrstiden.
Un ni etwa vun Fatzebook, ob de Toch hüt noch fohrt,
or dat Niedste, wat ick unbedingt nie bruk.
Keen stellt sick dat vör. Um Lüttenheid weer allens vull Bööm.
Bargenstedt, Krumstedt, Wolmerdörp Boom mit Boom dicht an dicht.
Hallo! Büst Du dor? Moin Regina, schön dat Du Di meldst,
mien Hartallerleevste. Schoin is gaut, Du gläuvst ni,
wat hier jüs los is. Wo büst Du? Dröömlandstudio!
Probeer de niede D- Brill. Un Du? Hier sünd een Barg Lüüd,
de wöhlt in Dien soken rum. Dat klingel Fröhmorgens un dor stunn
dor fief Gliekabinen vör de Dör un nu sökt se Dien Passwort
vun Dien Cloudpoint un denn hebt se n'Dagsbann op mi sproken
wegen Mitwirkungsverweigerung bei Anlassloser
Verdachtsbeihilfe und se hebbt den Bann blot ophoben,
dormit ick mit Di transparlier un öberhaupt, Du fehlst mi.
Du leeve Tied, mok Di man eerst mol ein Tee un hol deip Luft.
An den Klaudaccess kom ick jüss sülvst ni an
wiel ick dat Passwort vergeten heff. Vertell se,
ick verklor se dat, wenn ick torüch bün, se müt dien Bann
woller opheben, wat se seukt steiht allns op mien Websiet, wenn se ni
afhaut gifft dat vun mi gor kein Mitwirkung. Du fehlst mi ook.
Na denn kom gut voran. Du uck. Adjüs! By!
Phui! Dat weer wull ein Anrop ute Tokunft. Fief Gliekabinen
vör uns Husdöör, dat elkeen dat sein kann. Nu komt se all jede Week.
Dat System deiht allns um uns Frieheit to stören. Aber nu is
to lot, wi sünd ni mehr optoholen. De einzig, de noch fehlt, is Kloos Groth.
Aber nu mol woller weg mit disse Sorgen un Klüsterien. So'n Wald is
schön küll, de Luft is wunnerbor, dusende vun Vagelstimm,
Twiegen knackt ünner de Fööt, de bi jeden Schritt elkmol
deep in't Moos insackt. Sogor een Poggenhout.
Dat Systeem denkt uk an allns.
Dor kumt ein, vun Wieden kann ik all sehn he süht,
beten ut wie op dat Titelfoto vun de Quickborn – Bände.
Schwatte Hoor bit öber de Ohrn Scheitel linke Siet.
He frogt mi glieks, wi mi dat geiht. Danke, gut, seh ick
wat unvermod, dat ick ansproken wor. Ik nehm an
dat de Antwort richti is för dat Johr 1819.
Sofor frogt he wieder ob de Wald mi gefallt. De Vagelstimm
hebbt se good hinkregen mit ehr Tofallsprogramm;
grote un lütte Bäum schön tosomstellt för de D- Brill.
Recht moje Luft in achteinnegenunföffti Gasmischverhältnis.
Ober dat segg ick em ni, anstatt dessen segg ick: Sehr nett hier.
Glieks snackt he wieder: Wenn ick een nies Gedicht
moken will, kom ick hierher un mi fallt sofort wat in.
Wenn an Morgen de Nebel stiggt
Is de Landschopt ohne Sicht
Wenn ton Midach de Luft ward klor
Is de Sicht wedder dor
Wenn Abends woller de Nebel stiggt
is se wedder weg, de Sicht
Wenn de Maand in Heben schient klor
Is de Landschopt woller dor
Dormit ick nu ook mol ein Frog stelln kann, lov ick em över Moten.
Ob he mi wat vun de Frieheit vertelln kann, de weer doch
in olen Tiden so eenmolig bewunnernswart Dithmarschisch?
Lot se lopen de Frieheit, kümmer die lever um de,
de Du lev hest, de Frieheit will frie wen, de kansst Du ni foten.
Dormit kannst Du kein Wahl gewinn, de deiht wat se will.
De Frieheit de frog ni, wat de dös, oder ob du inverstohn büst.
Frog ni wat dat Internet frie wen schall, dat nömt se sick.
As de Autos, de sick von nüms ehre Vorfahrt nehmen lot.
So seg he und schnack dorbi lut und in Brast: De Lev
is üm uns in elkeen und de Frieheit kümmt so ganz vun sülvst.
Wenn jedeen n'beten oppasst, dat se un em dat gut geiht und t'Eten
hebbt,
Denn kannst Du di seker ween, de Friheit steiht dor vor de Husdör.
Königen, Kanzlers und Systemen kann de Frieheit ni bruken,
und wenn de Frieheit ein Bank oder Eigentümer süht, is se weg.
Un seggst Du: ik lev di denn löttst Du de Frieheit wassen.
Wat de Dithmarscher damal don hebbt, wer Krieg, dats wat anners.
Se hebbt de Dänen verjogt, dat se dat Land
beholen kunnt, un um ehr eegen Leben to schützen.
So snack he noch langtied un holl gar ni mehr woller op.
Mien Frog hal he lang all beantert, eenmal dreih he sick
um und ick uk und ick stell de Dromlandbrill op anholen.
Un so weer ick denn woller in de reale Würklikeit ankomn.
Na süh, dach ik mi, denn kann dat je nu man losgohn.
Keinein = Niemand, Kaimur = Kaimauer, Frog = Frage, Tweinegenteihn
= 2019, Afleggt = Abgelegt, Kleedage = Kleidung, wieldat = da, wesselt
= gewechselt, Klamüstern = grübeln, tolen = Zahlen, Lengen =
Sehnsucht, Bost = Brust, Rööd = Räder, dreven = getrieben, Maand =
Mond, Toch = Zug, Dröömlandstudio = Traumlandstudio, Gliekabinen =
Raumgleiter, Cloudpoint = Datenspeicher, Dagsbann = Eintages- Bann,
Transparler = Telefonieren ohne Telefon, elkeen = jeder, elkmal =
jedesmal, Poggenhout = Fliegenpilz, unvermod = verwundert, moje =
angenehm, achteinnegeunföffti = 1859, foten = fassen, Moten =
übermäßig, beantert = beantwortet,.
(Aus Klaus Groth und das 21. Jahrhundert - 2019 - Textfabrique51 -
elbaol verlag hamburg - 978-3- 939771-76-0)