Ik frei mi, hüüt mit Sei langs to komen, in wat in de Geschich ingohn ward als grötsten Umtoch för Frieheit in uns Geschicht von uns Nation.
Vör tellt fief Johren teikend een groten Amerikaner, in welk sinnbildli Schadden wi hüüt stoht, de Emanzipations Verkündung. Dit gewichti Beslott keem as grot Bakenlicht för Hoepen to Millionen vun Niegrow Slaven, de ansengelt wurn in de Flamm' versoren Unrecht. Dat keem as en freudigen Lechtworden, de lange Nacht ehrer Gefangenschap doon to hebben. Man einhunnert Johr loter is de Niegrow jümmers noch ni fri. Einhunnert Jahr dorno ward dat Leven det Niegrows wieder jammervull vun Fesseln vun Afscheiding und Keden vun Diskriminiering verkrüppelt. Einhunnert Jahre later levt de Niegrow op een eensom Eiland der Armoed inmerren vun een baldadigen Ozean materialen Wellfahrts. Einhunnert Jahren later
Bifall
lengt de Niegrow jümmers noch in de Ecken vun de amerikanschen Sellskup und findt sik sülms woller in't Exil in sien eigen Land. Und so sünd wir hüüt hierher komen, um ein schandeliken Tostand to dramatiseeren. In een Zin sünd wi in de Hauptstadt vun uns Nation kommen, um ein Scheck to kassieren. As de Architekten von unse Republik de grootordigen Wöör op dat Bekenntnis und de Unafhängigkeits Bescheed opsetten, tekent sei een Permess, dat jeden Amerikaner arven schull. Disse Wies weer ein Looven, dat allen Minschen, ja, swatten und witten Minschen, kriegt goranteed de "Unverfremdbaren Rechte" vun't "Lewen, Frieheit und Strewen no Lück". Dat liggt op de Hand, dat Amerika mit disse Versekerung in Gebreken bleven is, wat siene klöörte Börgers angeiht. Anstatt dit hillige Verplichting to honorehren, het Amerika den Niegrows een slechten Scheck geven, een Scheck, kenntli mokt as "unvulldoend".
Bifall
Aber wi weigert uns, to glöven, dat de Bank vör Gerechtigheid bänkerövert ist. Wi weigert uns zu glöven, dat unvulldoende Schecks in den groten Gewölven der Mööglichkeiten vun disse Nation sünd. Und so sünd wi komen, um dissen Scheck to innen, ein Scheck, de uns op Verlangen den Schatz an Frieheit und de Wissheit vun Gerechtigkeit gift.
Bifall
Wi sünd uk an düssen hilligen Ort komen, um Amerika an die Nödigkeit op dit „Jetzt“ to mahnen. Dit is nie de Tied, sik den Luxus to gönnen, sik aftoköhlen oder de ruhigstellende Droog vun langsome Anpassung to nehmen. Jetzt kummt de Tied, wo de Verspreken vun Demokratie wohr mokt ward. Jetzt is de Tied komen, sik to erheben ut dat düüstere und troostlose Daal vun Rassenscheidung to'n sünnbeschienen Padd vun Rassengerechtigheid. Jetzt is de Tiet komen,
Beifall
unse Nation vun'n Drievsand vun de Rassenungerechtigkeit op den fasten Klint vun de Bröderschap to börren. Jetzt is de Tied komen, Beifall Gerechtigkeit för alle Kinner Gottes Wirklichkeit wahr to maken. Dat wör fataal för de Nation, dat Pressieren vun dissen Momang to översehn. Disse lurige Summer vun legitime Untofredenheit vun de Niegrows ward ni vergohen, bit dat een kräftigen Harvst vun Frieheit und Gliekheit gifft. 1963 is keen End, man een Anfang. Un dedoren, die hoepen, dat de Niegrow Damp afloten müss und nu tofreden sien ward, werden ein ruges Opwoken beleven, wenn de Nation to Hannel as gewennt torüchkehrt.
Bifall
Und dor ward't ni Roh noch Freden in Amerika gewen, bit dat de Niegrows ehrn Staatsbörgerschopsrechte hebbt. De Küselstorm vun'n Opstand warn de Grundlaag vun unse Nation wieder schürreln, bit dat de lichte Dag der Gerechtigkeit opduukt.
Ober dor is wat, wat ik mien Volk seggen mutt, dat an de warme Drömp steiht, de in den Palast vun Gerechtigkeit leidt: Op den Weg no unseren rechten Platz dössen wi uns ni schulschen Daden schüllig moken. Lot uns ni versäuken, unsen Döst no Frieheid zu stillen, wieldat wi ut den Kelk vun Bittering und vun Haat drinken.
Bifall
Wi möten unseren Striet stets op dat hoge Nivo vun Wöörd und Disziplin leiden. Wi dröffen ni toloten, dat unse kreative Inspraak to füsiske Geweld degenereert. Woller un woller mööt wi op de majestätigen Högen opstiegen, um füsiske Kraft mit Seelenkraft to bemöten. De wunnerbore nie Militanz, de de Niegrowtohopschop inhüllt hett, döpp uns ni to 'ne Achterbang vun alle Witten leiden, denn veele von unsen witten Bröders, dör eer hier ween hüüt wies mokt, hebt foot kregen, wat ehr Loos mit unsen Loos verbunnen is.
Bifall
Und se heft foot kregen, dat ehr Frieheid untrennbor mit unse Frieheid verbunnen is. Wi könt ni allein gohn. Und wieldess wi goht, mööt wi dat Geloov moken, dat wi alltied vörut marscheert. Wir köönt nich ümkiehrn. De Dorsten, de de Anbeeder vun de Börgerrechten fragen: "Wannihr warn Se tofreden sien?" Wi köönt nümmer tofreden sien, so lang as de Niegrow dat Opper der unutsprekli Horrors fan Plysjesbrutaliteit ist. Wi köönt nümmer tofreden wen, solange unsen Liev, schwor vunne Mööd vun de Reis, kein Ünnerkomen in den Motels an de Snellwegen und de Hotels in de Städen finnen kann.
Bifall
Wi köönt nümmers tofreden ween, solang as de Grundbewegung vun de Niegrows vun en lütt Ghetto no en grötteret reckt. Wi köönt nümmers tofreden ween, solange unse Kinners vun Uthangn, de er vertellt: "Blot för Witte", ehrn Wahrdigheit bestohlen ward. Wi köönt ni tofreden sien, so lange as een Niegrow in Mississippi ni wählen kann und ein Niegrow in New York glöövt, he hett nix, woneem to wählen.
Bifall
Nee! Nee, wi sünd nich tofreden und warden't uk nich, as bet dat Recht as Woter und de Gerechtigkeit as een düchtigen Strom daalflött.
Bifall
Ik bün ni vergetachtig, datt een poor vun Se komt ut grote Problemen und Maleschen hierher. Een poor von Se sünd frisch ut een enge Knastzell komen. Un een poor von Se sünd ut Gegenden kommen, wo Jug Streven no Frieheit verlött Se slaan vun denn Störm vun Verfolging und baff von de Böen vun Plysjesbrutaliteit. Se ween de Veteranen vun den kreativen Lieden. Mok wieder mit den Glööv, datt unverdeintes Lieden Forlössing bringt. Gohn Se trüch no Mississippi, gohn Se trüch no Alabama, gohn Se trüch no South Carolina, gohn Se trüch no Georgia, gohn Se trüch no Louisiana, gohn Se trüch in de Slums und Ghettos vun unse norrn Städte, in't Weten, datt jichtens disse Loog ändert warn kann und ward. Laat uns nie in Dal der Vertwiefling wöhlen. Ik segg jüm hüt, miene Frünn,
Bifall
so, wenn wi ook de Swierigheeden Vundaag und Vunmorgen seiht, hev ik jümmers noch ein Droom. Dats een Droom, de deip in den amerikanischen Droom verwöddelt is. Ik hev den Droom, dat disse Nation eins Dags opsstohn un de wahre Meen vun ehr Gelovens leven deid: „Wi holen disse Wahrheiten för sülms sprekend, dat alle Minschen gliek mokt sünd.“ Ik hev den Droom, dat eenendages op den roden Knülln vun Georgia de Söhns vun insen Slaven und die Söhns vun insen Slavenholders tosomen an'n Disch vun de Bröderschapliching sitten köönt. Ik hev den Droom, dat sik sogar de Staat Mississippi, een Staat, de broid vun Hitten vun Ungerechtikeit, broit vun de Hitten vun Unnerdrücking, eenerdags in een Oase vun Frieheid und Gerechtigkeit verwannelt ward.Ik hev den Droom, dat mien veer lütten Kinners eenerdages in een Nation leben warn, in weck se nich an de Huutfarv, man an'n Inholt süm ehr Charakters beordeeld warn. Ik hev hüüt ein Droom!
Bifall
Ik hev einen Droom, de eenerdages ünnen in Alabama mit sinen fenienschen Rassisten und sienen Gouverneur, keen ut sien Lippen de Wöör "Verfassungswidrig" und "Annullierung" druppen lött - eenerdages genau dor in Alabama warn lütte schwatte Jungs und schwatte Dierns in de Loog sien, sik mit lütten witten Jungs und witten Dierns as Süsters und Bröders tosomentodoon. Ik hev hüüt ein Droom!
Bifall
Ik hev den Droom, dat eenerdages elkes Daal höcht un elken Knüll un elken Barg siekt, de ruuchen Steden schier und die scheben Steden langut makt warn; "und de Glorie vun de Heer ward wiest, und all wat leevt schall dat tosomen seihn." Dit is unse Hop und dit is de Glööv, mit den ik trüch no Süden goh. Mit dissen Glööben könt wi een Stein vun Hop ut den Barg sünner Hop hauen. Mit dissen Lööv könt wi de schrille Unklängen vun unse Nation inne schöne Symphonie vun Brööderligheid umwanneln. Mit dissem Lööven köönt wi tosamen arbein, tosamen beeden, tosamen strieden, tosamen int Kittjen gohn, tosamen föör de Frieheit opstohn un weten, dat wi eenerdages frii sien warn.
Bifall
Und dit ward de Dag - dit ward de Dag, wenn aall Kinners vun den Gott singen könt, mit ne niege Bedüüding:
Min Land dat gehört di,
seutet Land vun Lybertie,
von di sing ik.
Land, wo mien Vaters starvt,
Land vun'n Pilgerstolt,
Lot von elkeen Afhang die Frieheit lüüden!
Un wenn Amerika een grote Nation warn schall, mutt dit wohr warn. Un so lat de Frieheit klingen vun denn gewaltigen Knülltoppen New Hampshires. Lot de Frieheit klingen vun den mächtigen Bergen New Yorks.
Lot de Frieheit klingen vun den anbargen Alleghenies von Pennsylvania. Lot de Frieheit klingen vun den sneebedeckten Rocky Mountains in Colorado.
Lot de Frieheit klingen vun den kurvenrieken Afhängen Californias.
Man ni blot dat:
Lot de Frieheit klingen vun Stone Mountain in Georgia.
Lot de Frieheit klingen vun Kieekuut Mountain in Tennessee.
Lot de Frieheit klingen vun elkeen Knüll und Muulwörpsbülk vun den Mississippi.
Lot von elkeen Afhang de Frieheit klingen.
Und wenn dat passeert und wi de Frieheit lüüden laten, wenn wir ehr ut elkeen Dorf und Hütt, ut elken Staat und Stadt lüüden lot', warn wi dissen Tag gauer kom'n loten, an den all'e Kinners vun den Gott, Schwatte und Witte Männer, Juden und Nichtjuden, Protestanten und Katholiken können sich an de Hann gewen un nach de Wöör vun den olen Niegrow Spiritual singn:
Opletzt frie! Opletzt frie!
Gott hef Dank, Allmächtigen, wi sünd opletzt frie!